Enkarp

enkarp – ukrasni vijenac s voćem

Vijenac je u arhitekturi vodoravna istaka u obliku glatkog ili profiliranog pojasa koji jače ili slabije strši izvan zida. U prvotnom značenju vijenac je završetak zgrade ispod krovne strehe i služi za zaštitu od kiše. Postepeno se taj naziv proširuje i na slične istake koje dijele kat od kata ili se nalaze iznad podnožja zgrade, prozora ili vrata. Forme i odlike vijenca su uvjetovane klimom te svojstvima materijala, konstrukcije kao i stilom.

U egipatskoj arhitekturi vijenac je imao oblik naglašene užljebine ispod koje je podmetak; bio je prekriven nizom vertikalnih dekorativnih žljebova koji se završavaju listom.

U grčkim klasičnim redovima vijenac je najviši od triju horizontalnih dijelova trebeacije i stoji neposredno iznad friza. Može se podijeliti na podložni ili donji vijenac, gornji vijenac i žlijeb u sredini za odvod kišnice. Grci su u kasnijoj fazi upotrebljavali i vijenac koji leži direktno na arhitravu (Atenin hram, Piene).

Etrurski su vijenci slični dorskima, ali su jednostavniji i grublji.

Rimljani su prihvatili grčke uzore i prilagodili ih svome ukusu: vijenac je kod njih snažniji, ali manje elegantan.

Najvažnija je inovacija primljena kod malih konzola (Koloseum, Panteon, Rim). U rimskoj arhitekturi javljaju se i vijenci od opeke.